Hard doch rechtvaardig
Veiligheid gaat in de westerse samenleving vóór alles en is inmiddels uitgegroeid tot een zelfstandige sector. Werkelijk ieder risico moet worden geminimaliseerd, zeker in het bedrijfsleven. Toch was dat vroeger niet anders. Mensen van toen waren alleen veel minder eigenwijs en hielden zich braaf aan de voorschriften van hun meerderen.
Ook bij de Heineken-brouwerijen heerste vanaf het begin streng toezicht op het werk en de veiligheid. Juist in een tijd met minder technisch vernuft en weinig overheidsbemoeienis in de vorm van bijvoorbeeld keurmerken was het voor producenten extreem belangrijk om hun personeel heel precies en hygiënisch te laten werken.
Harde hand
Ook met zaken als brandgevaarlijkheid werd zeer zorgvuldig omgegaan: werknemers moesten risico’s voorkomen door zelf hun gedrag aan te passen en elkaar aan te spreken op onveilig gedrag. Maar omdat ook mensen van toen maar gewone mensen waren, was er toch weleens een harde hand nodig om hen in het gareel te houden. De Chef Garage en Stallen van Heineken Amsterdam hanteerde hiertoe dit zogeheten Strafboekje, een bescheiden notitieschriftje ‘vanaf 1 Juli 1925’ door ‘Feldberg (baas)’.
Wie is de baas?
Feldberg noteert hierin over zijn ondergeschikten wat ze fout doen en welke sanctie daarop staat. Dit overkomt ook J.B. Elbers, Feldbergs latere opvolger. Op de receptie bij Elbers’ eigen pensioen als Chef Garage en Stallen in 1971, memoreert het Hoofd Reclamedienst dat ook zijn scheidend collega voorkomt in het strafboekje van de baas. Feldberg over de piepjonge Elbers: ‘Het herhaald vergeten van het nummerloodje (in 1927) had enigen malen een boete ten gevolge en het op 1 oktober 1927 met een brandende pijp door de stallen lopen leidde zelfs tot een schorsing op 13, 14 en 15 oktober!’
Goede berichten
Afgezien daarvan zijn er tijdens de afscheidsreceptie alleen maar goede berichten over de aimabele Elbers, die van dankbare collega’s achtereenvolgens een vouwfiets, een caravankoelkast, een boormachine, twee scheerapparaten (één voor lichtnet en één op batterijen), twee boekenbonnen en een barbecue cadeau krijgt.
Koninklijke tuinstoelen
Maar dat is nog niet alles: tot slot beklimt de heer Westerhoud van de Koninklijke Stallen het spreekgestoelte. Namens Hare Majesteit Koningin Juliana bedankt hij Elbers voor de altijd zorgvuldige omgang met de koninklijke paarden, als die in de Heineken-stallen ‘logeerden’. Dat was het geval als leden van het koningshuis een rondrit door Amsterdam maakten in de Gouden Koets , voor een kroning of een huwelijk. De koets zelf stond dan tijdelijk in de Heineken-garage . Als bewijs van dank overhandigt Westerhoud aan de heer Elbers twee gebloemde tuinstoelen.