Paarden horen bij Heineken
Paarden en Heineken-bier zijn met elkaar verbonden vanaf het moment dat oprichter Gerard Adriaan Heineken in 1864 brouwerij De Hooiberg overneemt. De houten biervaten worden afgeleverd bij cafés in Amsterdam en later ook Rotterdam op ratelende karren met forse trekpaarden ervoor.
Ook de distributie van ijs, dat Heineken als bijproduct van de koelmachines verkoopt, gaat met paard-en-(pipo)wagen. Als in 1900 de eerste Heineken-vrachtwagen zijn intrede doet, blijven paardenkarren nog steeds een bekend verschijnsel in de stad. En zelfs als het biervervoer volledig is gemotoriseerd, en de houten fusten zijn vervangen door staal , horen de edele dieren er om nostalgische redenen nog altijd bij -als graag geziene gasten bij paardensport- en promotie-evenementen.
Bijzonder boekje
In deze Lijst der Paarden wordt bij Heineken Rotterdam bijgehouden welke paarden in eigendom zijn van de brouwerij. Het boek bestrijkt een periode van meer dan een halve eeuw, van 1890 tot het einde van de Tweede Wereldoorlog. Paarden houden is een serieuze zaak waar veel bij komt kijken, zo blijkt uit de vele aantekeningen, waaronder aankoop- en verkooplijsten van de paarden en notities per individueel dier.
Over de brouwerijpaarden en hun koetsiers in de vooroorlogse tijd deed bij Heineken een opmerkelijke anekdote de ronde. Dagelijks reden ze hun vaste routes met fustenkarren door de stad, om de Heineken-cafés te bevoorraden. Na het lossen van de vracht kreeg de koetsier vaak een pilsje van de kastelein. Gezien de lange werkdagen eindigde dit regelmatig in wazige toestand. Kregen de wachtende paarden er genoeg van, dan liepen ze volgens het verhaal op eigen houtje terug naar hun thuisbasis, de stallen aan de Crooswijksesingel. Tegenwoordig zou zoiets natuurlijk ondenkbaar zijn.
Sisser
Het boekje bevat ook een losse inventaris van de tuigagekamer uit 1944. Tijdens de oorlog wist de directie van Heineken Rotterdam de paarden maar ternauwernood voor het biervervoer te behouden. De Duitse bezetter vorderde alle vervoersmiddelen in Nederland en rijdieren waren al helemaal gewild. Tegelijkertijd was vlak na de capitulatie afgesproken dat Heineken mocht blijven draaien, mits de brouwerij bier voor de Duitse soldaten zou produceren. En dankzij het argument van de directie dat de paarden daarbij onmisbaar waren, liep de kwestie met een sisser af.