De creatieve geest van Alfred Heineken was breder dan marketing en reclame. Ook op het gebied van recycling had hij vooruitstrevende ideeen. Ingegeven door een bezoek aan de Nederlandse Antillen in de vroege jaren 60, verwonderde hij zich over het vele zwerfafval dat hij op de eilanden zag. Een deel van dat afval was ook zijn bierflessen.

Heineken benaderde de architekt John Habraken, directeur van de Stichting Architecten Research, met het idee een herbruikbare fles te ontwerpen die als bouwsteen kon dienen na gebruik. Een project leek geboren. Habraken ontwierp een fles die weliswaar goed bruikbaar was om een constructie mee te maken, maar die in niets leek op de bierfles die Heineken voor ogen had.

Habrakens tweede ontwerp is de WOBO fles zoals we deze nu kennen. Een fles met platte zijkanten, voorzien van relief en een holle onderzijde. Heineken liet van dit ontwerp in 1964 in totaal 100.000 flessen van 35 en 50 cl. maken bij de Vereenigde Glasfabrieken in Leerdam en liet het ontwerp wereldwijd patenteren.

Ondanks de goede intentie, riep de fles bij de marketingafdeling van Heineken voornamelijk weerstand op. Er waren zorgen over imageoschade en claims door verkeerd gebruik van de fles. Niettemin liet Heineken in zijn tuin een huisje van WOBO flessen bouwen. Daarna werd het een tijd stil rond het project.

Tien jaar later benaderde Habraken Heineken opnieuw naar aanleiding van de publicatie ‘Garbage Housing’ van Martin Pawley. Deze Britse criticus en hoogleraar had uitgesproken ideeen over hergebruik van afval en had Heineken’s WOBO huisje prominent op de cover van het boek gezet.

Habraken schreef Heineken dan ook: “Het WOBO initiatief van tien jaar geleden, wordt nu algemeen gezien als het eerste initiatief van de industrie om herbruikbare verpakkingen te ontwerpen”, waarop Heineken nogmaals zijn steun aan het project gaf.
Om het project in een breder verband uit te werken, benaderde het team van SAR ook Dura, Philips, Van Leer Packaging en Pon’s Automobielhandel. Met behulp van materialen van deze industrieen, zou op het terrein van de TU Eindhoven een volledig WOBO bouwwerk gebouwd worden dat als kantoor van de SAR zou dienen. Helaas is het gebouw er nooit gekomen. Het bestuur van de TU Eindhoven en Alfred Heineken konden geen overeenstemming bereiken.